Voor iedereen die heel graag aardig gevonden wil worden.
Hoe blijf je 'bij jezelf' maar ook 'bij de ander'?
Dat ieder mens graag gehoord en gezien wil worden weten we natuurlijk al. Maar vooral met betrekking tot zijn gevoel en behoefte.. Als je die helder hebt van jezelf ( en van de ander ) voel je je een stuk beter en ben je een hele fijne, prettige luisteraar.
Wanneer je opgroeit zijn er steeds meer situaties waarin je een keuze moet maken tussen je authenticiteit en je verlangen aardig gevonden te worden, ergens bij te horen. Je wilt niemand teleurstellen, de druk is groot.
Je weet nog niet dat je zelf ook iemand bent en dat je die iemand regelmatig over het hoofd ziet.
Pijn en verdriet over onvervulde behoeften klinken door in je communicatie, soms verstaanbaar, soms niet.
Omdat je niet duidelijk bent over wat je voelt en nodig hebt. Sommige mensen weten van zichzelf niet wat hun behoeften zijn en gaan er vervolgens van uit dat de omgeving het wel 'kan raden'.
Gevolg: je voelt je niet gehoord en dit vervelende gevoel kan je zomaar 'weg willen eten'...
Aardiger doen dan je je voelt lijkt doeltreffend maar je betaalt hiervoor een hoge prijs, het verlies van je authenticiteit, je 'eigenheid'. Van wat jij belangrijk vind.
Het goede nieuws is dat je dat met moed, zelfreflectie, nieuwsgierigheid en oefening weer kan heroveren..
Geweld in je communicatie is dus de uitdrukking van onze frustratie.
Als we ‘geweld’ gebruiken in onze communicatie zijn onze behoeften niet erkend of herkend . En al helemaal niet vervuld.
Als dat wel zo was, waar dient het 'geweld ' in je communicatie dan nog toe?
We hebben van alles geleerd, kunnen overal over meepraten, hebben veel opleidingen gedaan maar hebben ons de vocabulaire van het innerlijke leven, waarmee we meer geluk ervaren, nooit eigen gemaakt. Hierdoor snijden we ons af van onze behoeften en gevoelens, stemmen ons teveel af op anderen om te overleven en te worden opgenomen. Op een dag vraagt deze breuk haar tol: verlegenheid, depressie, twijfels, moeite om beslissingen te nemen, bindingsproblemen en verlies van levenslust..
Heel kort
Het proces Geweldloze Communicatie bevat 4 stappen en stimuleert ons ervan bewust te worden dat we altijd reageren op iets, op een situatie, en dat is stap 1, de waarneming. Deze waarneming roept altijd een gevoel bij ons op (stap 2) en dit gevoel is verbonden met een behoefte (stap 3) die ons aanzet een vraag of verzoek te formuleren(stap 4)
Kleine casus ter illustratie:
Ik heb de indruk dat mijn vriend al dagen sagarijnig is, ben er ‘klaar mee’ en wil hem aanspreken….
Waarneming (neutraal ! ): ik neem waar dat mijn vriend de hele maaltijd niets zegt.
Gevoel (dat van mij is ! ) : dit roept het gevoel op dat ik erdoor in beslag wordt genomen (waarom doet hij dat?) en ik voel me ook machteloos.
Behoeften : ik heb behoefte aan helderheid en steun bieden .
Verzoek : ik ga uitzoeken hoe hij zich voelt, of hij ergens door in beslag wordt genomen en of ik iets kan doen om zijn zorgen te verlichten.
Ik benader hem dan het beste als volgt:
(Waarneming) Als ik zie dat je onder het eten helemaal niets zegt
(Gevoel) dan maak ik me zorgen
(Behoefte) en wil ik graag weten of je ergens door in beslag wordt genomen
(Verzoek) en of je daar steun bij wilt hebben.
Je kan het ook wat alledaagser doen:
‘Je hebt helemaal niets gezegd tijdens het eten (neutrale waarneming), is er soms iets?’
(geen eigen interpretatie, geen oordeel en ruimte gegeven om te spreken)
‘Wij zien de dingen niet zoals ze zijn, maar zoals wij zijn’ (Anais Nin)
Deze manier van communiceren is een onderdeel van persoonlijk leiderschap, waarbij je autonomie nastreeft en waarbij je zelf je leven leidt zoals jij dat wilt.
Reactie schrijven