Gevoelens tonen en ook toestaan is vaak een belangrijk thema in een persoonlijk ontwikkelproces. Dat begint met het besef dat je zelf verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gevoelens.
En ook willen we bij gevoelens dat 'geven en nemen' in balans zijn..
Gevoelens tonen
Wanneer ik mijn gevoelens toon aan de ander dan is dat waardevol. Daarmee ondersteun ik mijn communicatie en ik laat echt iets van mezelf zien . Mensen vinden het soms moeilijk om hun gevoelens aan de ander te tonen. Maar ze vinden het wel heel fijn als een ander heel open naar hen toe is. Dan wordt je immers 'vertrouwd'. Dat schept een band. Toch?
Aan eigen gevoelens voorbijgaan
Voordat je je gevoelens toont is het eerst belangrijk dat je eerst niet aan je eigen gevoelens voorbij gaat, ze leert voelen, ze serieus neemt. Gevoelens hebben alles met jouw grenzen te maken en daarom zijn ze zo belangrijk. Je gevoel en je verstand houden jou in evenwicht.
Negatieve gevoelens
Ook negatieve gevoelens zijn belangrijk. Ze zijn ook positief: ze wijzen je de weg naar jouw behoeften, en ook naar jouw onvervulde behoeften! Als jouw behoeften (continue) niet ingevuld worden wordt je niet vrolijker.
Gevoelens van de ander
De gevoelens van de ander zijn net zo belangrijk. Het is een basis voor de grenzen tussen jou en de ander, maar ook een basis voor de communicatie tussen de ander en jou.
De ander neem ik serieus en respecteer ik als ik zijn gevoelens merk of ervaar en ontvang. Zonder direct een conclusie te trekken. De gevoelens zijn namelijk van hem. Ook de negatieve gevoelens zoals boosheid of irritatie.
Die laat ik en daar heb ik geen oordeel over. Want wanneer ik de gevoelens van de ander ontvang, draag ik bij aan zijn of haar gevoel dat hij of zij gehoord wordt. Ieder mens wil graag gehoord en gezien worden. Je hebt hierdoor echt 'verbinding'. Er is vertrouwen.
Kwijtgeraakt
Er bestaan een aantal belemmeringen om zo 'autonoom' in het leven te staan. Zo hebben we vanuit onze opvoeding sterk geleerd om te luisteren naar wat onze ouders zeggen (en op zich is daar niks mis mee), maar we hebben ook geleerd om onze emoties en gevoelens weg te 'moffelen'.
"Je moet je eigen problemen oplossen en niet zeuren.." Maar als we zelf lange tijd geen oor vonden voor onze problemen vonden we dat toch niet fijn.
We beredeneren in onze samenleving gemakkelijker dan dat we voelen en ervaren. We zijn het zicht op onze behoeften soms verloren en hebben vaak te weinig geleerd om in onze eigen behoeften te voorzien. Onszelf voldoende serieus te nemen.
Stilstaan bij je gevoel, hoe doe je dat?
Overleg rustig met jezelf. Wat voel ik (woede, verdriet, bang)? Waar voel ik dit (in mijn borst, hoofd, buik)? Je lichaam geeft je signalen.
Waarom voel ik dit? Wees eerlijk tegen jezelf. Waarom voel jij je zo? Wat heeft de gebeurtenis bij jou los gemaakt?
Als je je emoties niet erkent en verwerkt of opruimt zullen ze zich nestelen in je geest. Je blik is gekleurd omdat jij iets hebt meegemaakt dat je heeft geraakt. Daardoor kan het zijn dat je zaken uit het verband haalt. Je gevoelens ontwikkelen zich in ‘emoties’ (omdat ze niet ‘gehoord’ worden) en emoties kunnen op de meest ongepaste momenten ‘uitbarsten’.
Niet alles is oplosbaar. Herkennen en of accepteren wat er al is - kan al veel lucht geven.
meer over : echte gevoelens en quasi gevoelens