We zijn er misschien niet allemaal even open over, maar iedereen hoort innerlijke stemmetjes in zijn hoofd.
Deze stemmetjes zijn nou eenmaal in ieder mens aanwezig . Het is een gevolg van de continue stroom aan gevoelens en gedachten die we hebben. Soms zetten de stemmetjes aan tot actie en helpen ze je doel te bereiken...
Maar soms zijn de stemmetjes ook belemmerend. Zorgen ze ervoor dat je je doel juist niet bereikt. Houden ze je tegen om dat te doen wat je zou willen.
Bijvoorbeeld. Je blijft maar piekeren over de ideale opzet van je presentatie, ook al ligt er een prachtig verhaal. Je ligt nachten wakker omdat je je - teveel - zorgen maakt of het wel goed zal gaan, of het allemaal wel okee is, etcetera..
Waar komen die kritische stemmetjes vandaan?
Alles in de natuur is gericht op overleven. En zo hebben ook de stemmetjes de bedoeling om jou zo goed mogelijk te helpen.
Meestal spelen er ervaringen uit het verleden mee. Door de huidige situatie wordt er iets van vroeger 'getriggerd'.
De presentatie triggert je gevoel van mogelijk kunnen falen. De situatie op je werk brengt je tot de jou welbekende vraag ‘ben ik wel goed genoeg’. Die brengt je aan het twijfelen. Iedere innerlijke stem was bovendien ooit een uiterlijke stem. Aan de hand van gebeurtenissen uit het verleden hebben we ergens een conclusie getrokken dat we 'niet goed genoeg zijn..'. En dat hebben we vaker gehad. We hebben de stem van onze kritische ouder, strenge meester of pestkop op school 'innerlijk' gemaakt.
En zeker, die stemmen die je herhaaldelijk hoorde, die ben je stiekum toch gaan geloven ..
Ze slijten in en voor je het weet speel je ze steeds weer af in je hoofd. Als een kapotte grammofoonplaat hoor je de boodschap weer en weer. Onbewust zag je zo nu en dan bevestiging. En ja, helaas klinken de negatieve stemmen vaak luider dan de positieve. Een kritische opmerking onthoud je veel langer dan een compliment.
Ook de liefdevolle stem van je ouder, de bemoedigende stem van je broer of de lovende stem van de juf zijn er geweest… alleen komen die als vanzelf meer op de achtergrond. Alles in de natuur is immers gericht op overleven, en negatieve stemmen kunnen het overleven wel eens in gevaar brengen, dus daar ligt helaas bij onszelf meer focus op.
Maar, hoe ga je nou het beste met die kritische stemmetjes om?
Ze zijn er, ze werken averechts, maar wat moet ik er mee?
Een van de belangrijkste principes is dat je niet van je stemmetjes af moet willen.
Zie jezelf maar als de chauffeur in een bus.. Je stemmetjes roepen van alles en willen achter het stuur gaan zitten.. Maar daar zit jij. Ze waarschuwen je voor gevaren op de weg. Of ze roepen dat je geen goede chauffeur bent, je leert het nooit. Mag iedereen er zijn, elke stem?
Bedenk: wat is de boodschap van het stemmetje, waar probeert het stemmetje jou voor te behoeden? Alle stemmen, zijn delen van jou, en alle delen in jou hebben behoeftes - en willen gehoord worden.
Het is veel effectiever om juist even te luisteren naar je stemmetjes. Ieder stemmetje kun je zien als deel van jouzelf met zijn eigen intentie om jou te helpen.
Wat wil het stemmetje eigenlijk zeggen? Waarin wil hij jou helpen of waarvoor moet je behoed worden?
Kan dat ook op een andere manier? Kan de stem samenwerken met de andere stemmen? Nadat je de stemmetjes hebt gehoord kan je zelf weer bewust de regie nemen en kiezen wat voor jou belangrijk is.
Dat vergt bewustwording van de stemmen, dat vergt dat je ze 'herkent' en 'erkent'. Als ze gehoord zijn worden ze rustig en kan jij je koers weer bepalen. Aan de hand van wat voor jou belangrijk is.
