In het Boeddhisme is er een meditatietechniek, die ‘diep luisteren’ wordt genoemd. Dat betekent simpel gezegd dat je heel goed luistert wat de ander zegt en dat je bovendien zoveel mogelijk luistert zonder te oordelen. Dat is een hele kunst. Kleine voorbeeldjes uit de dagelijkse praktijk...
Hoe makkelijk heb je een oordeel wanneer iemand je iets vertelt, zonder dat je het zelf in de smiezen hebt.:
‘Ik ben de hele week ziek geweest’
-‘Bah, wat naar voor je’.
‘Ik heb die presentatie helemaal verprutst’
-‘Nou, wat vervelend voor je joh’.
Misschien lijkt dit antwoord in eerste instantie gewoon op een begripvolle opmerking. In werkelijkheid is het een goedbedoeld oordeel over de situatie.
Een mini oordeel weliswaar, maar je kan zelfs met een goedbedoeld mini oordeel een voor jou ook nog vervelende reactie uitlokken, bijvoorbeeld dat het niet 'vervelend' was, maar dat het 'heel verschrikkelijk' was. Jij was er niet bij!
Hoe reageer je dan?
In plaats van direct te antwoorden met een oordeel over de situatie kan je een vraag stellen om de ander beter te begrijpen. Misschien is het zelfs niet eens nodig om antwoord te geven, maar kan je gewoon begripvol knikken of hem of haar aankijken en even aanraken. Op die manier creëer je een veilige ruimte waarin de andere zich gehoord en gezien voelt en het gevoel over de situatie beter kan toelaten.
Voorbeeldje:
[‘Ik heb die presentatie helemaal verprutst’.]
-Echt? Helemaal?
Hoe weet je dat zo zeker?
En hoe voelt dat? [‘……..’]
Ik begrijp het. [‘………..’]
Wil je er nog verder over praten? [‘……….’]
Okay, als ik iets voor je kan betekenen, dan ben je welkom.
[‘Dankjewel, fijn dat je naar me geluisterd hebt!’]
Probeer het maar eens uit in de praktijk. In plaats van direct een antwoord klaar te hebben als iemand iets zegt doe je niets en geef je de ander de ruimte. Desnoods stel je een vraag om beter te begrijpen wat ze bedoelen.
Ik ben benieuwd of het jou ook mooie open gesprekken gaat opleveren..