Gevoelens en quasi gevoelens

Gevoelens uiten is ‘een vak apart’. Mensen kunnen het uiten van gevoelens gemakkelijk verwarren met gedachten die ze hebben of met een oordeel.  

 

Allereerst is het van belang te weten dat

  • Anderen nooit verantwoordelijk zijn voor jouw gevoelens.
  • Gevoelens een gevolg van het wel of niet vervuld zijn van jouw behoeften
  •   “Nee” een uiting is van het hebben van andere behoeften en is vervolgens de start van een dialoog
  • Je keuzes maakt in contact met jouw behoefte [i.p.v. een keuze te bedenken]
  •  Je goed kan bijdragen aan een verzoek dat gekoppeld is aan gevoelens en behoeften 

Het uiten van het oprechte gevoel

in het ‘hier en nu’ doe je zonder oordelen of verwijten.

Het gevoel is gekoppeld aan de vervulde of niet vervulde behoefte-  en niet aan het gedrag van de ander.

‘Ik voel me onrustig omdat mijn behoefte  aan voortgang van het project nu in het gedrang komt, ’ is correct. Je houdt het bij jezelf.

 

Maar verwar dit  niet met “ik ben onrustig omdat jij te laat bent..”, want je gesprekspartner is nooit de oorzaak van mijn gevoel.

 

' Ik voel me ...omdat jij … '  wordt  ‘ik voel me ...omdat mijn behoefte….’ niet vervuld is.

 

Voorbeelden van echte gevoelens zijn:

angstig, bang, bedroefd,  bedrukt, beverig, boos, chagrijnig, eenzaam, futloos, geïrriteerd, gefrustreerd, geschrokken, gespannen, gevoelig, kwaad, machteloos, koud, melancholisch, miserabel, moe, moedeloos, nerveus, ongeduldig, onbehaaglijk, ongemakkelijk, onrustig, ontsteld, ontzet, onzeker, overstuur, paniekerig, somber, treurig, triest, verbaasd, verbijsterd, verbluft, verdrietig, verward, wanhopig, zenuwachtig

 

Quasi gevoel

Daarnaast verwarren we vaak een gedachte met gevoel.

We noemen die gedachte dan een quasi-gevoel .

'Ik voel me niet erkend’  is geen gevoel maar een gedachte. Als ik denk dat jij me niet erkent dan voel ik me boos of verdrietig.

Quasi gevoelens zijn schijngevoelens, het zijn belevingen die ingekleurd zijn , omdat jij die beleving ‘interpreteert' . Feitelijk vertaal je het en trek je je eigen conclusie.

 

De ander is dan de veroorzaker, wanneer we de daarbij horende taal gebruiken worden onze eigen gevoelsreacties niet als eigen beschouwd worden maar als iets wat hoort bij de macht van de ander.

 

Voorbeelden van quasi gevoelens zijn:

 

bedreigd, bedrogen, gehinderd, aangevallen, geïntimideerd, gemeen, getergd, etc.

 

Lees meer over geweldloze communicatie in mijn blog